پان‌یووییت ناشی از وگت-کویاناگی- هارادای کودکی: سیر بالینی و درمان

چکیده هدف: ارزیابی سیربالینی بیماری و اثربخشی و بی‌زیانی متوترکسات در مهار التهاب داخل چشمی و ارایه نتایج لنزکتومی- ویترکتومی و گونیوسینکیولایزیس در پان‌یووییت ناشی از وگت- کویاناگی- هارادای کودکی (pediatric VKH). روش پژوهش: مطالعه بر روی 20 چشم از 10 بیمار مبتلا به پان‌یووییت ناشی از VKH کودکی (یعنی با شروع در 14 سالگی یا پیش از آن) انجام شد. در همه بیماران، از درمان گام به گام طبی شامل پردنیزولون خوراکی ( mg/kg1-5/0) و متوترکسات تکمیلی به صورت خوراکی (mg 5/7-5، یک بار در هفته) در موارد مقاوم استفاده شد. جراحی برای درمان عوارض بیماری از قبیل آب‌مروارید دارای اهمیت از نظر بینایی و گلوکوم ثانویه به کار گرفته شد که شامل لنزکتومی- ویترکتومی پارس پلانا با یا بدون سینکیولایزیس محیطی قدامی به صورت یک مرحله‌ای بود. پیامدهای اصلی مورد سنجش شامل مهار التهاب، میزان کورتیکواسترویید مورد نیاز، حدت بینایی و فشار داخل چشمی (IOP) بودند. حداقل مدت پی‌گیری 6 ماه بود. یافته‌ها: همه بیماران در ابتدا با کورتیکواسترویید موضعی و خوراکی درمان شده بودند. در 6 بیمار، متوترکسات نیز اضافه شده بود. در همه چشم‌ها، التهاب کاهش یافت. عوارض جانبی متوترکسات در حد خفیف و گذرا بودند. در 9 چشم از 5 بیمار، لنزکتومی- ویترکتومی انجام شد که در همه موارد موفق بود و موجب هیچ گونه تشدیدی در التهاب نگردید. در 8 چشم IOP بالا بود که در 6 مورد، سینکیولایزیس محیطی قدامی همراه با لنزکتومی- ویترکتومی انجام شد. بعد از عمل، IOP در همه موارد همراه با مصرف تیمولول، کنترل شده بود. حدت بینایی در همه موارد حفظ شد یا بهبود یافت. دید نهایی در 30 درصد بیماران 40/20> و تنها در 20 درصد بیماران کم‌تر از 200/20 بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که سیر پان‌یووییت ناشی از VKH کودکی، وخیم‌تر و میزان وقوع آب‌مروارید و گلوکوم ثانویه در آن بالاتر باشد. متوترکسات خوراکی به عنوان یک داروی تکمیلی، درمان موثر و بی‌زیانی است و دارای اثرات کاهنده کورتیکواسترویید مورد نیاز برای کنترل التهاب نیز می‌باشد. مداخلات جراحی شامل سینکیولایزیس در همراهی با لنزکتومی- ویترکتومی پارس‌پلانا ممکن است در کنترل IOP در چشم‌های دچار آب‌مروارید و گلوکوم ثانویه، موثر باشند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 4: 513-505.